عکس

از کارهای خودم

    

(سه ر شه قام)یکی از محله های قدیمی شهر سلیمانیه 

         

      خودکشی      

این روزها

این روزا بیشتر حال و هوای روحی من به این شعر "نصرت رحمانی" میخوره،ایشون بهتر گفتن

منم همین رو می زارم.

این روزها

اینگونه ام ،‌ببین:
دستم، چه کند پیش می رود،‌انگار
هر شعر باکره ای را سروده ام
پایم چه خسته می کشدم ،‌گوئی
کت بسته ا زخَم هر راه رفته ام
                                    تا زیر هرکجا

حتی شنوده ام
هربار شیون تیر خلاص را

---

از خداواندیت چه گویم...

همین دیروز بود گفتی،احساس میکنم این آخرین باریست که میبینمت رفیق.

هنوز دستهای گرمتو در دست دارم و با اضطراب و ترسی وحشی انگار دیگه تمام.

 نه رفیق نمیتونم باورکنم،اتفاقی افتاده!

چشمان دریاییت هنوز موج می زند و من به رشادت و سخاوت تو افتخار میکنم.

نمی دونم این دلتنگی رو با چی خالی کنم ،تنها می تونم سر به این دیوار بکوبم و هی بگریم و بگریم وبه هر چه که جنگه تف کنم و ...

نمدونم باور کنم دارم دیونه میشم،نمی تونم نه رفیق نمیتونم باور کنم....