این روزا بیشتر حال و هوای روحی من به این شعر "نصرت رحمانی" میخوره،ایشون بهتر گفتن
منم همین رو می زارم.
این روزها
اینگونه ام ،ببین:
دستم، چه کند پیش می رود،انگار
هر شعر باکره ای را سروده ام
پایم چه خسته می کشدم ،گوئی
کت بسته ا زخَم هر راه رفته ام
تا زیر هرکجا
حتی شنوده ام
هربار شیون تیر خلاص را